Dag 14: Flam - Vangsnes

We hebben allebei slecht geslapen; er was heel wat lawaai in Flam en het heeft nagenoeg heel de nacht geregend.  Een ontbijt met een lekker eitje maakt dit vlug goed.  Er staan wel honderd campers op de camping in Flam en we proberen snel de serviceplaats te bereiken om niet al te lang in de wachtrij te moeten staan om water in te slaan,  het toilet leeg te maken en ons afvalwater te lozen. We hebben geluk: er staat niemand voor ons en na enkele ogenblikken kunnen we de camping al verlaten.

In Flam hangen de wolken  als een kransje aan de omringende bergtoppen en de zon is alweer vlug van de partij.   We volgen de E16 via twee lange tunnels naar Stalheim waar we enkele foto's maken van de Stalheimskleiva.  We laten de camper op een parking achter en stappen verder richting Stalheim. Verderop zien we een verkeersbord met een afdaling van 18% en heel wat haarspeldbochten. Wat een geluk dat we niet verder reden...  Tot onze verbazing zien we dat de tourbussen vol toeristen zich niet laten afschrikken door deze weg. Liever zij dan wij...

We rijden verder richting Vangsnes en rijden opnieuw de 13 op.  We worden getrakteerd op prachtige berglandschappen en het verkeer is gelukkig niet al te druk.  Net voor we de bergpas willen oprijden, wil een haastige Noor ons nog vlug inhalen en dan gebeurt het:  de Noorse wagen duikt plots links de gracht in die zo'n meter dieper dan de weg ligt en schuift zo wel 30 meter verder en komt dan tot stilstand.  We parkeren de camper voorbij de bocht en ik keer te voet terug om de toestand te bekijken.  In de auto zit een oudere Noorse dame en ik help haar om via de passagierszijde de auto te verlaten. Ze is gelukkig niet gekwetst, maar lijkt wel flink geschrokken. Haar enige bekommernis is om de wagen zo snel mogelijk uit de gracht te halen en denkt dat met een sleepkabel te kunnen oplossen.  Intussen zijn er al een aantal andere Noorse automobilisten gestopt en iedereen is het erover eens dat ons geen schuld treft: je haalt geen camper in op een smalle weg, net voor een onoverzichtelijke bocht...  We zijn blij dat het met blikschade afgelopen is en dat wij zelf gelukkig geen schade opgelopen hebben.  Had de wagen opnieuw uit de gracht moeten stuiteren, het kon anders afgelopen zijn...

We rijden dan maar enigszins onder de indruk verder de bergpas aan Krossfurua op en komen na een tijdje op de top. Onderweg passeren we loslopende koeien en schapen en ook op de parkeerplaats lopen enkele schapen rond. Mr. B doet alsof hij ze niet ziet...  Het uitzicht is er magnifiek (zie panoramafoto)  en mevrouw schaap mag mee op de foto. 

Voorbij de bergpas stoppen we net voor Vangsnes in camping Djuvik, die aan de rand van de Sognefjord ligt. We hopen dat er nog een plaatsje is, want op het eerste zicht ziet de camping er tjokvol uit.  We mogen zelf een plekje zoeken en vinden nog net een gaatje tussen een stacaravan en een Duitse integraalcamper.  We betalen 210 NOK voor een nacht; alle voorzieningen zijn prima in orde.

We installeren ons voor de rest van de middag in onze zetels en genieten van de zon, een verfrissende wind en het uitzicht over de fjord. Aan de overzijde ligt het toeristische Balestrand. We zien van hier ook af en toe de veerboot vanuit Vangsnes vertrekken en terugkeren.  Zalig nietsdoen: het mag ook wel eens. Er komt ook een zeehond langs en we horen het dier snuiven, maar zijn te laat om hem te zien.

Na het avondmaal bekijken we de rest van het reisprogramma. Dat zal moeten aangepast worden of anders dreigen de laatste reisdagen autodagen van 400 km te worden en dat is niet de bedoeling van onze reis.  We stellen een nieuwe haalbare reisroute op met een maximum van ongeveer 200 km per dag in Noorwegen. Ook al starten we nu min of meer met de terugreis, toch proberen we nog heel wat mooie plaatsen aan te doen.